TInformacje na tej stronie są przeznaczone dla profesjonalistów posiadających wiedzę medyczną. Potwierdzam, że jestem uprawniony do zapoznania się z materiałami o charakterze naukowym zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w RP
Unfortunately, as you are not a health care professional we cannot provide you this information.
Biegunki u małych dzieci występują stosunkowo często. To jedna z tych przypadłości, wobec których rodzice nierzadko czują się zupełnie bezradni. Rozwolnienie u kilkulatka może mieć przebieg ostry lub przewlekły. Ważne, by w tym trudnym dla malucha czasie być przy nim i zapewnić mu spokój oraz poczucie bezpieczeństwa. Należy wiedzieć, że wielokrotne oddawanie przez dziecko luźnego stolca może wywoływać groźne dla jego zdrowia konsekwencje, przede wszystkim odwodnienie organizmu i zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Czy istnieją leki na biegunkę u małych dzieci? Co podać rocznemu, dwuletniemu i trzyletniemu dziecku z objawami rozwolnienia? Odpowiedzi znajdziesz w poniższym artykule.
Biegunka u małego dziecka nie jest trudna do rozpoznania. Według wytycznych sformułowanych przez Europejskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci mówimy o niej wtedy, gdy są spełnione dwa podstawowe warunki: zwiększenie liczby wypróżnień w ciągu doby oraz zmiana konsystencji stolca na płynną lub półpłynną. Kupa ma ostry, nieprzyjemny zapach i można w niej znaleźć niestrawione resztki pokarmu (np. cząstki owoców i warzyw). W przypadku rozwolnienia o podłożu bakteryjnym i wirusowym często towarzyszą mu także nudności, wymioty, bóle brzucha i gorączka. Dziecko z biegunką nie chce jeść, jest apatyczne lub rozdrażnione, nie interesuje się zabawkami i ogólnie źle się czuje.
Rozwolnienie u dzieci to stan, który może mieć przebieg ostry lub przewlekły. Biegunkę w postaci ostrej najczęściej wywołują infekcje bakteryjne (głównie Salmonella i Campylobacter) lub wirusowe (rotawirusy, norowirusy). Należy jednak pamiętać, że taki stan może mieć także inne podłoże, np. alergiczne. Ostateczną diagnozę może postawić wyłącznie lekarz. Objawy ostrego rozwolnienia utrzymują się zwykle około tygodnia, lecz nie dłużej niż 14 dni. Praktyka pediatryczna pokazuje, że epizody ostrej biegunki u dzieci do trzeciego roku życia zdarzają się średnio dwa razy w roku. Aby zapobiec odwodnieniu należy podawać dziecku płyn nawadniający (najlepiej z dodatkiem sodu) w niewielkich porcjach, kilka do kilkunastu razy w ciągu dnia. Dwulatkom i starszym maluchom można podawać też rozwodniony sok jabłkowy i inne napoje, które maluch lubi. Podaż płynów zależy od masy ciała. U dzieci ważących 1-10 kg ciała podajemy 100 ml płynu na każdy kilogram oraz dodatkowo 5-10 ml po każdym wodnistym wypróżnieniu. Jeżeli dolegliwości biegunkowe trwają dłużej niż dwa tygodnie mamy do czynienia z postacią przewlekłą. Taki stan również jest bardzo groźny, ponieważ może doprowadzić do niedożywienia. Biegunka przewlekła u kilkulatka może być wywołana różnymi czynnikami. Jednym z nich jest upośledzenie trawienia niektórych składników pokarmowych, np. węglowodanów. To także częsty skutek uboczny po antybiotykoterapii oraz stan występujący w przebiegu różnych schorzeń (m.in. zespołu rozrostu bakteryjnego, celiakii i niewydolności zewnątrzwydzielniczej trzustki). Biegunka przewlekła u kilkulatków najczęściej pojawia się jednak jako zaburzenie czynnościowe układu trawiennego. Jeśli jako przyczynę rozwolnienia uznano alergie lub nietolerancje pokarmowe, wystarczy wykluczyć (lub ograniczyć) z diety dany składnik. Gdy tylko dziecku wróci apetyt należy podawać mu niewielkie porcje jedzenia (mleka lub pokarmów stałych – w zależności od jego wieku). W przypadku gdy w wyniku biegunki doszło do zmniejszenia masy ciała konieczne jest przeprowadzenie badań specjalistycznych w warunkach szpitalnych.
Biegunki u małych dzieci w żadnym wypadku nie wolno bagatelizować. Zlekceważenie objawów może doprowadzić do licznych komplikacji zdrowotnych. Na rozwolnienie u małych dzieci najlepiej podawać preparaty zawierające odpowiednio wyselekcjonowane szczepy bakterii probiotycznych. Suplementację mikroflory jelitowej warto oprzeć przede wszystkim na podawaniu maluchowi probiotyków z bakteriami kwasu mlekowego Lactobacillus reuteri. Lekarstwa stosujemy natomiast tylko wtedy, gdy zalecił je lekarz pediatra. Wiele środków na biegunkę można kupić w aptece bez recepty. Jednak gdy chodzi o zdrowie dziecka nie warto eksperymentować. Dlatego zawsze postępujmy zgodnie ze wskazaniami lekarza. Biegunkę u dziecka można w wielu przypadkach leczyć domowymi sposobami. Jednak czasami (szczególnie gdy doszło do odwodnienia) konieczna może okazać się hospitalizacja.
Według statystyk każdy maluch poniżej trzeciego roku życia miał do czynienia choć z jednym epizodem biegunkowym. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że rozwolnienie – choć samo w sobie bardzo nieprzyjemne – jest naturalną reakcją obronną organizmu na czynniki chorobotwórcze i substancje toksyczne, które przeniknęły do ustroju. Jeśli objawy pojawią się u dziecka poniżej szóstego miesiąca życia rodzice powinni niezwłocznie zasięgnąć porady lekarskiej. Niemowlęta i małe dzieci mogą się bardzo szybko odwodnić, dlatego w ich przypadku kluczowe jest podawanie im doustnych płynów nawadniających. Aby przyspieszyć regenerację podrażnionego nabłonka jelit i usprawnić wchłanianie wody można zastosować odpowiednie preparaty probiotyczne.
Dwulatki z biegunką przede wszystkim powinny pić więcej płynów (za wyjątkiem soków owocowych i napojów gazowanych). Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia w celu wspomagania nawadniania można także podawać suplementy cynku i preparaty probiotyczne. Na rynku dostępne są np. probiotyki z Lactobacillus reuteri w formie wygodnych kropli.
W celu wzmocnienia naturalnej flory jelitowej u trzylatków zaleca się stosowanie suplementów probiotycznych. W sprzedaży dostępne są preparaty w formie wygodnych do połknięcia tabletek lub kropli. Odpowiednio dobrane probiotyki wpływają na utrzymanie w zdrowiu mikroflory przewodu pokarmowego i poprawiają ogólny stan zdrowia dziecka. Gdy przyczyną biegunki są zakażenia bakteryjne, lekarz może przepisać antybiotyk. Z takimi środkami zawsze należy być ostrożnym: chociaż są one najskuteczniejszą metodą zwalczania infekcji o podłożu bakteryjnym, niszczą zarówno złe, jak i dobre mikroorganizmy zasiedlające jelita. Dlatego w przypadku antybiotykoterapii koniecznie podawajmy dziecku preparaty probiotyczne.
