Informacje zawarte w tej części witryny internetowej są przeznaczone wyłącznie dla pracowników służby zdrowia. Niniejszym potwierdzam, że jestem profesjonalistą.
Niestety, ponieważ nie jesteś pracownikiem służby zdrowia, nie możemy udzielić Ci tych informacji.
Problemy brzuszkowe u małych dzieci zdarzają się niestety bardzo często. Kolka niemowlęca to zjawisko występujące u blisko 40% maluszków w pierwszych miesiącach życia.
I choć dolegliwość ta bywa bardzo uciążliwa zarówno dla dziecka, jak i dla jego rodziców (a także sąsiadów), nie jest ona chorobą, a jedynie przejściowym zaburzeniem - czynnościowym zaburzeniem przewodu pokarmowego. Należy pamiętać, że pomimo wielu niedogodności ta dokuczliwa przypadłość kiedyś minie. Kiedy? Odpowiedź znajdziesz w poniższym artykule.
Pierwsza definicja kolki niemowlęcej została sformułowana w roku 1954 przez amerykańskiego pediatrę Morrisa Wessela. Zgodnie z nią, za kolkę uznaje się utrzymujący się ponad 3 godziny na dobę intensywny płacz i niepokój u dziecka, występujący minimum 3 razy w tygodniu i pojawiający się przez okres co najmniej 3 tygodni. Tak zwane kryteria Wessela (lub inaczej: reguła trzech) zyskały powszechną popularność i są cytowane do dziś.
W roku 2006, wraz z opublikowaniem kryteriów rzymskich III (czyli obowiązującej na całym świecie klasyfikacji zaburzeń układu pokarmowego), reguły rozpoznawania kolki niemowlęcej uległy pewnym modyfikacjom. Zgodnie z nowymi kryteriami rzymskimi aby zdiagnozować kolkę u dziecka muszą być spełnione następujące warunki: napady płaczu pojawiają się bez istotnej przyczyny, trwają przez co najmniej 3 godziny w ciągu doby, występują minimum 3 razy w tygodniu przez co najmniej tydzień, a rozwój i wzrastanie dziecka odbywają się przy tym prawidłowo.
Pierwsze epizody kolkowe z reguły pojawiają się około 2-6 tygodnia po narodzinach, najczęściej około 3. tygodnia życia. Dolegliwości zwykle dają o sobie znać popołudniu lub wieczorem, jednak zdarzają się także ataki w godzinach porannych i w nocy. Co istotne, w przypadku kolki bóle brzuszka nie wynikają z nieprawidłowości w budowie lub funkcjonowaniu narządów – to łagodna dolegliwość ze strony układu pokarmowego, ustępująca po pewnym czasie samoistnie.
Kolki u noworodków to bardzo częsta przypadłość dzieci w pierwszych tygodniach życia. Objawy najczęściej pojawiają się bardzo gwałtownie i powracają codziennie o podobnej porze (zazwyczaj po karmieniu).
Przyczyny występowania kolek niemowlęcych wciąż nie zostały do końca wyjaśnione. Jednak lekarze pediatrzy przyjmują, że prawdopodobnie są one związane z:
Praktyka medyczna pokazuje, że kolki są częstą przypadłością u dzieci o niskiej masie urodzeniowej oraz u noworodków przychodzących na świat przez cesarskie cięcie.
Atak kolki u noworodka może trwać od kilku minut nawet do kilku godzin. Głównym objawem kolki jest niepohamowany, głośny płacz maleństwa, pojawiający się pomimo zaspokojenia jego podstawowych potrzeb. Sygnałem o jej rozpoczęciu jest nagły, niepohamowany płacz maleństwa, pojawiający się bez konkretnego powodu.
Płacz jest dla niemowlaka naturalną formą porozumiewania się z rodzicami. Poprzez niego maleństwo sygnalizuje mamie i tacie swoje potrzeby, domagając się karmienia, zmiany pieluszki czy po prostu przytulenia. W przypadku kolki noworodek zaczyna zanosić się płaczem bez żadnej uchwytnej przyczyny: w takiej sytuacji nie pomaga ani nakarmienie, ani przewinięcie, ani wzięcie na ręce. Płacz kolkowy jest również znacznie intensywniejszy i głośniejszy od zwykłego.
Objawami towarzyszącymi napadowi kolki są także:
W skrajnych przypadkach niemowlak może ulewać, a nawet wymiotować. Ataki kolki mogą mieć różne nasilenie: od lekkiego rozdrażnienia do niemal niemożliwego do opanowania krzyku. Objawy najczęściej pojawiają się o określonej porze dnia (zazwyczaj późnym popołudniem lub wieczorem).
Okres kolkowy zazwyczaj trwa do około czwartego miesiąca życia, nie jest to jednak regułą. U niektórych niemowlaków ta uciążliwa przypadłość może utrzymywać się nieco dłużej, do ukończenia przez dziecko około pół roczku.
Kolki niemowlęce występują zarówno u dzieci karmionych piersią, jak i przyjmujących pokarm z butelki. Kolkę możesz podejrzewać u maluszka w wieku pomiędzy trzecim tygodniem a szóstym miesiącem życia, który poza atakami niepokoju rośnie i rozwija się prawidłowo.
Jeśli dziecko skończyło pół roku, a okresy napadowego płaczu nadal się powtarzają, skonsultuj się z lekarzem pediatrą.
Niestety, nie istnieją żadne sposoby uniknięcia tej przykrej przypadłości. W chwili wystąpienia objawów rodzice powinni przede wszystkim zachować spokój. Nie wolno wpadać w panikę, ponieważ emocje opiekunów udzielają się także maleństwu. Noworodek z napadem kolki i tak jest już bardzo rozdrażniony, dlatego w tej chwili najważniejsze jest zapewnić mu spokój i poczucie bezpieczeństwa.
Niestety, nie istnieje jeden uniwersalny sposób radzenia sobie z kolką u niemowlaka. Najlepiej po prostu uważnie obserwować pociechę i zwracać uwagę na to, w jakich sytuacjach występują ataki. Jedynym skutecznym sposobem na poradzenie sobie z tą uciążliwą dolegliwością jest cierpliwość.
Warto starać się łagodzić nieprzyjemne objawy domowymi metodami:
W łagodzeniu kolek pomagają też probiotyki – specjalne preparaty zawierające odpowiednio wyselekcjonowane szczepy dobroczynnych bakterii jelitowych, szczególnie skuteczne są bakterie z rodziny Lactobacillus reuteri. O pomoc w wyborze odpowiedniego probiotyku można poprosić pediatrę.
Pamiętajmy, że niepokój opiekunów (jak i wszystkie inne ich emocje) udziela się maleństwu, dlatego najlepsze, co możemy dla niego zrobić w tym ciężkim okresie to zapewnić mu spokój i poczucie bezpieczeństwa. Po pierwszym półroczu życia najprawdopodobniej kolki miną i wszystko wróci do normy.