Informacje zawarte w tej części witryny internetowej są przeznaczone wyłącznie dla pracowników służby zdrowia. Niniejszym potwierdzam, że jestem profesjonalistą.
Niestety, ponieważ nie jesteś pracownikiem służby zdrowia, nie możemy udzielić Ci tych informacji.
Biegunka u dziecka nie jest trudna do rozpoznania. Według wytycznych sformułowanych przez Europejskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci mówimy o niej wtedy, gdy są spełnione dwa podstawowe warunki: zwiększenie liczby wypróżnień w ciągu doby oraz zmiana konsystencji stolca na płynną lub półpłynną. Kupa ma ostry, nieprzyjemny zapach i można w niej znaleźć niestrawione resztki pokarmu (np. cząstki owoców i warzyw).
U niemowląt karmionych piersią, które zazwyczaj robią kupkę częściej, biegunka objawia się jeszcze większą częstotliwością wypróżnień, a stolec staje się płynny lub półpłynny. Czasami w kupce można zauważyć domieszkę śluzu, krwi lub ropy. U niemowląt karmionych sztucznie na rozwolnienie wskazuje oddanie przez dziecko kilku lub kilkunastu wodnistych stolców w ciągu 12 godzin.
W przypadku rozwolnienia o podłożu bakteryjnym i wirusowym często towarzyszą mu nudności, wymioty, bóle brzucha i gorączka. Dziecko z biegunką nie chce jeść, jest apatyczne lub rozdrażnione, nie interesuje się zabawkami i ogólnie źle się czuje.
Wyróżniamy dwa typy biegunki u dzieci:
Trwa nie dłużej niż dwa tygodnie (14 dni) i najczęściej jest związana z zakażeniami bakteryjnymi (np. pałeczkami Salmonelli, Campylobacter) i wirusowymi (głównie rotawirusami, norowirusami) lub infekcjami ogólnymi. Objawy ostrego rozwolnienia utrzymują się zwykle około tygodnia. Praktyka pediatryczna pokazuje, że epizody ostrej biegunki u dzieci do trzeciego roku życia zdarzają się średnio dwa razy w roku.
Jeżeli objawy biegunkowe trwają dłużej niż dwa tygodnie, mamy do czynienia z postacią przewlekłą. Taki stan jest bardzo groźny, ponieważ może doprowadzić do niedożywienia. Biegunka przewlekła u dzieci może być wywołana różnymi czynnikami, takimi jak:
Biegunki u niemowląt mogą być spowodowane rozmaitymi czynnikami, takimi jak:
Trzylatek to dziecko, które często debiutuje w przedszkolu. Jeśli maluch wcześniej nie chodził do żłobka, jest to dla niego pierwsze tak intensywne zetknięcie się z dużą grupą dzieci, co oznacza też stykanie się z bakteriami i wirusami. Z tego względu liczba infekcji i problemów zdrowotnych u trzylatków rośnie lawinowo.
Nietypowe przyczyny biegunki u 3-latka:
Najczęstsze przyczyny biegunki u dzieci 2-3 letnich:
Przyczyny przewlekłej biegunki u 3-latka:
Układ pokarmowy, podobnie jak inne układy w organizmie dziecka, potrzebuje czasu, by dojrzeć. U małych dzieci jest on jeszcze mało odporny na poważniejsze wyzwania, stąd częste biegunki jako reakcja na zjedzenie zbyt ciężkostrawnego posiłku czy przejedzenia się smakołykami. Maluchy mogą też biegunką reagować na stres, wywołany zarówno przykrymi, jak i ekscytującymi wydarzeniami.
Biegunki u dzieci często wywołane są infekcjami wirusowymi, szczególnie powodowanymi przez rotawirusy. Są one bardzo zaraźliwe i błyskawicznie roznoszą się w grupach dzieci na przykład w żłobku czy przedszkolu. A układ immunologiczny malucha też nie jest w pełni dojrzały, dlatego odporność dzieci nie chroni ich w pełni przed wirusami.
Najważniejsze jest, by nie dopuścić do odwodnienia organizmu, które jest bardzo niebezpieczne nie tylko u niemowląt, ale też u nieco starszych dzieci. Malucha należy często poić niewielkimi ilościami płynów - podanie większej ilości napoju może powodować odruchy wymiotne, co w konsekwencji prowadzi do jeszcze większego odwodnienia.
Co dawać do picia:
Podaż płynów zależy od masy ciała. U dzieci ważących 1-10 kg ciała podajemy 100 ml płynu na każdy kilogram oraz dodatkowo 5-10 ml po każdym wodnistym wypróżnieniu.
W przypadku ostrej biegunki dziecko może nie mieć apetytu – nie należy wmuszać w nie jedzenia, najważniejsze by przyjmowało płyny. Z czasem, gdy maluch poczuje się lepiej, serwujemy mu:
Te produkty są najłagodniejsze dla układu pokarmowego i nie podrażniają go. Dobrze sprawdza się też żywność w słoiczkach dla niemowląt, bo jest łatwo przyswajalna, a jednocześnie produkty te muszą spełniać bardzo surowe normy.
Gdy dziecko ma biegunkę, należy zadbać o jego pupę – po każdym wypróżnieniu należy umyć ją ciepłą wodą i łagodnym środkiem myjącym, a następnie osuszyć i nasmarować łagodzącym kremem. Podrażnienia w okolicach odbytu są bardzo nieprzyjemne i u małego dziecka mogą doprowadzić do nawykowych zaparć, gdy dziecko unika wyróżniania się w obawie przed bólem.
Biegunkę u dzieci w żadnym wypadku nie wolno bagatelizować. Zlekceważenie objawów może doprowadzić do licznych komplikacji zdrowotnych. Na rozwolnienie u małych dzieci najlepiej podawać:
Preparaty zawierające odpowiednio wyselekcjonowane szczepy bakterii probiotycznych uzupełniają florę bakteryjną w jelitach. Dzięki temu działają łagodząco, poprawiają też ogólną odporność. Suplementację mikroflory jelitowej warto oprzeć przede wszystkim na podawaniu probiotyków z bakteriami kwasu mlekowego Lactobacillus reuteri.
Bardzo ważne jest podawanie probiotyków podczas kuracji antybiotykowej oraz przez pewien czas po jej zakończeniu. W przypadku dzieci probiotyki można też traktować jako suplementy diety podawane profilaktycznie, szczególnie w sezonie jesienno-zimowym oraz gdy dziecko uczęszcza do przedszkola.
Specjalne preparaty, które bardzo dobrze wchłaniają się w jelitach i pomagają uzupełnić utracone minerały i nawodnić organizm.
W przypadku biegunki u dzieci nie należy podawać preparatów wstrzymujących biegunkę, takich jak węgiel, chyba że pediatra zaleci inaczej. Lekarstwa stosujemy tylko wtedy, gdy zalecił je lekarz.
Do lekarza należy zgłosić się w następujących przypadkach:
W niektórych przypadkach może być konieczna hospitalizacja, szczególnie gdy doszło do poważnego odwodnienia organizmu.
Biegunka u dzieci to powszechny problem, który może mieć różne przyczyny - od stresu i niestrawności po poważniejsze infekcje bakteryjne czy wirusowe. Najważniejsze w przypadku biegunki jest odpowiednie nawadnianie dziecka i stosowanie lekkostrawnej diety. Warto również rozważyć podawanie probiotyków, które wzmacniają florę bakteryjną jelit. W razie niepokojących objawów lub przedłużającej się biegunki należy skonsultować się z lekarzem pediatrą.